Onze eerste paar dagen in Kameroen!

The first day:
Vandaag zijn we vertrokken vanuit Düsseldorf naar Kameroen. Het eerste vliegtuig was vrij klein, dus het was maar goed dat het maar 3 uur was. Het tweede vliegtuig, van Istanbul naar Douala was net iets luxer. We hadden allemaal een eigen scherm om films te kijken. Er zat zowaar een halve videotheek aan films in!! Hier kwamen we die andere 7 uur wel mee door. Toen we aankwamen in Douala was het 22:45 uur. We waren eerst nog een beetje in de war omdat er wel degelijk tijdsverschil is met Nederland, verrekte zomertijd...
Toen we het vliegtuig uitstapte kregen we een gigantische shock. Het was zo warm en vochtig! Binnen een minuut waren onze handen helemaal nat. Het was alsof er verneveld water in de lucht zat. Met 5 minuten waren we al zeiknat van het zweet. Het vliegveld in Douala hadden we toch anders voorgesteld. Het waren een aantal gangen die aan de zijkanten gedeeltelijk open waren zodat de wind er lekker doorheen kon waaien. We zijn twee keer gecontroleerd op het vliegveld één keer paspoort en één keer vaccinaties. Gelukkig spuugde de band al onze koffers uit. Dat kon al niet meer fout gaan. Daarna wachtten we op onze 'driver'. Hij zou ons op komen halen van het vliegveld. Rob heeft binnen en buiten gekeken, maar geen driver. We konden van iemand de telefoon lenen om te bellen naar onze driver, waar we gelukkig het nummer van hadden, maar Rob vond dat niet een prettig idee omdat Britt en Eline hier ook gedonder mee hadden. Dus heeft Denice gebeld met haar eigen telefoon. Dit is wel erg duur maar goed, zo hebben we geen gedonder. De driver kwam ons daarna ophalen.
Bij het guesthouse in Douala kregen we een soort appartementje. Het was al donker dus nog niet heel veel te zien. We hadden een airco in ons appartementje dus het was heerlijk koel. Een nadeel van dat ding was dat het zo'n herrie maakte dat we nauwelijks konden slapen.. Nadat onze driver ons onze 'kamer' had gewezen en alles had laten zien ging hij weg. Hij zei dat hij de volgende dag naar Bamenda zou gaan, waar wij een dag later heen zouden gaan. Hij zei ons dat we wel mee konden rijden als we dat wilden. Dus het was óf 8 uur lang opgepropt zitten in de bus óf 6 uur lang zitten in de auto. Wij kozen natuurlijk voor de auto. Nadat we nog even rond hadden gekeken en foto's gemaakt hebben we ons gewassen en zijn in bed gaan liggen. Het was toen ook al twee uur.

The second day:
Om 6 uur ging de wekker alweer. Onze driver wilde namelijk al om 7 uur wegrijden in Douala. Dus veel slaap hebben we niet gehad. In de auto naar Bamenda hebben we onze ogen uitgekeken. Alles was zo anders. Sowieso het verkeer.. Wie het eerst bij een kruispunt is mag doorrijden. Als je gaat inhalen, toeteren. Rijd je langs mensen die aan de kant van de weg rijden, toeteren. Zien ze een blanke, toeteren. Overstekende mensen, toeteren. Laten horen dat je eraan komt, toeteren. Ze toeteren werkelijk bij alles! Daarnaast heb je helemaal geen rijbewijs nodig hier. Iedereen kan zo op een motortje door de stad crossen.
De weg van Douala naar Bamenda is een erg lange weg, je zou het kunnen vergelijken met een net iets bredere 80-weg waar iedereen veel harder op rijdt. Er zit geen stoep of fietspad naast. Alles en iedereen rijdt en loopt op de weg of net in de berm. Onderweg zagen we allemaal mensen aan de kant van de weg. Ze proberen spullen te verkopen of wonen/werken daar. Onderweg hebben we ook vaak moeten stoppen voor 'controle' en 'tolwegen'. Men legt een paar tractor banden op elkaar aan de zijkant van de we. Men spant een touw daartussen. Men gaat in het midden staan met een hesje aan en stopt elke auto en vraagt om tol. Tegelijkertijd komen er allemaal jongen en meisjes naar de auto rennen om spullen te verkopen. Nadat je betaald hebt mag je doorrijden.
Zes uur later kwamen we aan in Bamenda bij het 'Baptist Convention Resthouse'. Hier kregen we een kamer. We zijn toen even de stad in gelopen en we werden continu aangekeken door mensen. Rob heeft een simkaart gekocht bij een lokale provider zodat we Britt en Eline in Njinikom kunnen bereiken. Daarna hoopten we de code van de wifi te krijgen, maar helaas bleken er wat problemen te zijn met de wifi en dus deed de wifi het niet. Daarna zijn we samen met een andere Nederlander, die hier als fotograaf voor een project is, uit eten geweest. We hebben ruim anderhalf uur moeten wachten op ons eten! Maar het was wel erg lekker. De kip die we gegeten hebben moest namelijk nog geslacht worden. Verser kan het niet!. Na het eten hebben we nog even in onze kamer gezeten en hebben we ons lekker gedoucht. Daarna hebben we nog even lekker gepraat en zijn vrij op tijd gaan slapen. Het ontbijt de volgende dag was namelijk al om half 8!

The third day:
De eerste nacht in Bamenda hebben we alle drie eigenlijk lekker geslapen. We hadden ook nog wat in te halen van de vorige nacht. Ondanks dat de bedden hard waren hebben we heerlijk geslapen. Als ontbijtje hebben we stokbrood gehad met thee, koffie en 2 gebakken eitjes. Heerlijk! Na het ontbijt kwam Britt en Eline langs vanuit Njinikom. We zijn die middag met z'n vijven met een gids een wandeling gaan maken in de bergen rondom Bamenda. We zijn naar een waterval geweest en hebben lekker geluncht. Vandaag hadden we voor het eerst wifi. Dus even een paar foto's kunnen sturen en contact maken met thuis.

Shisong:
Vandaag, zondag 20 april, zijn we naar Shisong gegaan. Een autorit van ruim twee uur. Shisong ligt weer een stuk hoger dan Bamenda. Het terrein van het ziekenhuis is erg groot! Er is een kerk voor het personeel en kamers voor studenten waar we nu zelf ook in zitten. We hebben al wel wat gezien van het terrein maar nog niet veel. We werden verwelkomt met een lunch met alle zusters. Omdat het pasen is, is het vandaag een speciale dag. Bij de lunch werd voor ons gezongen om ons welkom te heten. Iedereen kwam naar ons toe om ons welkom te heten. Het was erg mooi. Na de lunch heeft de 'matron' ons een korte rondleiding gegeven langs het terrein. Daarna zijn we naar onze kamers gegaan om even uit te rusten.